مدل کفش پاشنه بلند
مدل کفش پاشنه بلند مدل کفش پاشنه بلند مدل کفش پاشنه بلند مدل کفش پاشنه بلند مدل کفش پاشنه بلند مدل کفش پاشنه بلندمدل کفش پاشنه بلند
مدل کفش پاشنه بلند مدل کفش پاشنه بلند مدل کفش پاشنه بلند مدل کفش پاشنه بلند مدل کفش پاشنه بلند مدل کفش پاشنه بلندمعرفی رقص واغزالی
مجموعه: هنر و هنرمند
یکی از رقص های مورد علاقه مردم آذربایجان است.ملودی بسیار ظریف و دلچسب، حرکات ظریف و نرم، این رقص را در بین توده مردم بطور گسترده ای متداول نموده است. عروسی را نمیتوان یافت که در آن “واغزالی” شنیده نشود. در حال حاضر ملودی این رقص فامیل عروس را مشایعت میکند.
این رقص قدمت زیادی دارد که باید تاریخ آن را بررسی کرد. در عصر ۱۶ یکی از قبیله های بزرگ “قاراقویونلولار” در آذربایجان مسکن می گزیند. آنها ماهنی ها و رقص های فراوانی را به وجود آورده اند البته امروزه اثری از آنها وجدو ندارد.
رقص “واغزالی” ابتدا به صورت تک مئلودیای “قاراباغین آغیری” بوده که بعدها به دو مئلودیای “آستا قاراباغی” و “واغزالی” در آمده است.
به اعتقاد اهالی شکی این مئلودی از مئلودی ماهنی”دنیزه گیرمه” به وجود آمده است که البته نمی توان این اعتقاد را به سادگی باور کرد. بعضی ها هم اعتقاد دارند که این رقص مخصوص بدرقه عروس برای رفتن به خانه بخت در دورست است و در این موقع اجرا می شود.البته هر کدام از اینها نظریه بوده و نه می توان قطعا پذیرفت و نه قطعا رد کرد.
توضیحاتی به زبان ترکی:
“آذربایجان خالقینین ا‌ن سئویملی رقصلرینده‌ن بیریدیر. سون درجه ظریف، اوره‌یه یاتان مئلودییا، اینجه یومشاق حرکتلر بو رقصی خالق آراسیندا داها گئنیش یایمیشدیر. آذربایجاندا ائله بیر توی اولمورکی، اورادا «واغزالی»نین جاذبه‌دار صداسی ائشیدیلمه‌سین.
چوخ قدیم، اؤز آدیندان خیلی قدیم رقصدیر. اونون منبعینی تاریخده آختارماق لازیمدیر.
معلوم اولدوغو کیمی، ۱۶ـ نجی عصرده آذربایجاندا جنوبدان گلمیش قارا قویونلولارین بؤیوک قبیله‌سی مسکن سالمیشدیر. اونلار چوخلو ماهنی و رقصلر یاراتمیش، لاکین بونلاردان تاریخده ایز قالمامیشدیر. تکجه بیر مئلودییا عصریمیزه قدر گلیب چاتمیشدیرکی، اونودا قارا قویونلولار نسلینده‌ن اولوب، حاضیردا شکی رایونونون تپه جنت، چای قاراقویونلو، دره جنت، حتم اوباسی، شیرین بولاق، کهریز و باشقا کندلرده یاشایانلار قورویوب ساخلامیشلار. «واغزالی» رقصینین اساسی‌نی تشکیل ائده‌ن، اوللر «قاراباغین آغیری» آدلانان قدیم مئلودییا سونرالار ایکی حصه‌یه شاخه‌له‌نرک «آستا قاراباغی» و «واغزالی» مئلودییاسینا چئوریلیب.
شکی ساکینلرینین سؤیله‌دیکلری بیر فرضیه‌ده وار. اونلارین دئدیگینه گؤره ایسه «واغزالی» مئلودییاسی «دنیزه گیرمه» ماهنی‌سینین مئلودییاسی اساسیندا عمله گلیب. بیزجه، بئله بیر فرضیه حقیقت‌ده‌ن اوزاقدیر. گؤرونور، قوجامان موسیقی‌چیلری همین ماهنی‌نین مئلودییاسینداکی باشلانغیج حصه‌سی یانیلدیب. بلی، اگر ماهنی‌نین اولینجی ایکی سطری «واغزالی»نین اوّللینی خاطیرلادیرسادا سونراکی ایکی سطیر، داها دوغروسو، ایکی سطرین مئلودییاسی بو فیکری تصدیق ائتمیر.
بس بو رقصین آدی، آچیق ـ آیدینجا دمیر یولونا حصر ائدیلمیش آدی هارادان مئیدانا گلیب؟ معلومدورکی، آذربایجاندا دمیر یولو خطی ایلک دفعه باکی‌ایله بالاخانی ـ صابونچو و سوراخانی نفت معدنلری آراسیندا سالیندی. اول بو دمیر یول خطی‌ایله آنجاق نفت داشییاردیلار. سونرا سرنشین داشیمالارینادا باشلاندی. اوندان‌دا اول ۱۸۸۳ جو ایلین ماییندا تفلیسله باکی آراسینداکی دمیر یولو ایشه سالینمیشدیر.
تصور ائتمک هئچ‌ده چتین دئییل‌دیرکی، دمیر یولو خطی‌نین اولماسی اهالی‌نین بیر یئرده‌ن دیگرینه گئدیب ـ گلیشینی نه قدر آسانلاشدیرمیشدیر. گلینی اؤز یئرلرینده‌ن باشقا بیر شهره آپاراندا بو خوش سفر دمیر یولونا دوشسه‌یدی، بوتون قوهوم ـ اقربا، قونشولار و قوناقلار اونو واغزالاده‌ک ماهنی ایله، چالیب اویناماقلا یولا سالاردیلار. واغزالدا بیر داها، قوناقلار اوچون وداعلاشما شنلی‌گی دوزه‌لده‌ردیلر، گلین بیگ ائوینه یولا دوشردی. بورادا، داها دوغروسو، بو عنعنه‌یه بو طنطنه‌یه حصر اولونان، یئنی مئلودییا «قاراباغین آغیری» آدلی رقص مئلودییاسی مئیدانا چیخیر. بو آد ایندی بوتون زاقافقازیادا «واغزالی» آدی‌ایله مشهوردور.
حاضیردا بو رقصین مئلودییاسی گلینین آداملارینی مشایعت ائدیر. قوناقلار موسیقی‌نین اوجا صدالاری آلتیندا اوینایا ـ اوینایا، اوللرایسه مشعل‌لرله، تفنگ آتا ـ آتا کوچه‌لر بویو شنلیکله، (حکماً دئییل‌کی، واغزالا؛) گئدیر. «واغزالی»نین مئلودییاسی‌دا تویون بو مقامینداکی شادلیق طنطنه‌سی‌نین بیر نوع رمزی کیمی سسلنیر، خوش مراسمی داهادا روحلاندیریر. بیگین ائوینده همین موسیقی‌نین مئلودییاسی آلتیندا اونون قوهوم ـ اقرباسی چوخ واخت اؤزوده اویناییر.
سؤز یوخ‌کی، «واغزالی» آدینین عمله گلمه‌سی باره‌ده یوخاریدا دئییلنلر یالنیز فرضیه‌دیر. آخی، هامییا معلومدورکی، گلینلرین اکثریتی آتا ائوینده‌ن چوخ‌دا اوزاغا کؤچمه‌ینده، عادتاً فایتونلارلا (شهر یئرلرینده) و آتلا (کند یئرلرینده) گئده‌ردیلر. هر حالدا فرضیه اولسادا بونا رئال زمین وار. چونکو گلینین اوزاغا کؤچمه‌سی، اونون او زامانلاردا هله عادت ائدیلمه‌میش بیر نوعده، یعنی واغزاللاردا یولاسالینماسی او قده‌ر مهم، حیاتی حادثه‌ایدی‌کی، اونا لاپ خصوصی بیر رقص مئلودییاسی («واغزالی») حصر ائده بیلردیلر.
«واغزالی» رقصی اولدوقجا جاذبه‌لی، قشنگ، سون درجه لیریک رقصدیر. اونو اینجه‌لیک‌له، بیر نوع، سوزگون، آخی‌جی حرکت‌لرله اویناماق لازیمدیر. “
منبع:azeridance.com
از دنیای هنر و هنرمندان بیشتر بدانید
ادامه مطلب ...
قابلیت های رقص ملی آذربایجان
مجموعه: هنر و هنرمند
رقص یک نوع هنر اجرای ریتمیک حرکات بر اساس انعطاف پذیری بدن انسان است. توضیح ارائه شده در دایره المعارف سوویت کامل نیست چرا که در تاریخ بشر قبل از پیدایش هنر و هنر آفرینی،رقص موجود بود.تکامل تدریجی رقص از گردش موزون و پریدن از آتش تا انجام مراسمی با فرمهای بدیع، حرکات ظریف، پانتومیم، تقلید و نقل، راه درازی را پیموده است. این سلسله از حرکات با مفهوم شکار، کمین، ردیابی، رماندن، گرفتن و جنگیدن و با تمثیلهایی چون فرا رسیدن بهار،بیداری طبیعت، کاشت، برداشت محصول، باغ چینی، صید ماهی، کومه سازی و در نهایت در حرکات موزون پهلوانی و حماسه هایی با شمشیر کوراوغلو، با سینه ای فراخ، با نگاهی به دوردست، مغرور و گاه آرام، گاه تند، پایکوبان، با پرشها و جهش های سریع و نشانی از مهارتهای جنگی، با ریتم تند طبل ها، به اوج می رسد.
رقص برای تمام موجودات زنده راهی برای برطرف کردن یک احتیاج غریزی است. حتی جمادات نیز در حال رقصیدن هستند و تنها یک حقیقت مطلق وجود دارد و آن “حرکت” است و رقص نیز یک حرکت هدفدار و دارای انتظام. در نگاه شاعر فیلسوف آذربایجان، حسین جاوید از اجسام میکروسکوپی (اتم و آنچه درون اتم) گرفته تا اجسام تلسکوپی و ماکروسکوپی (ستارگان و سیارات) تماما در حال رقصند.
شمس تبریزی سه شکل از ظهور حالات روح انسان کامل در حال تصوف را در موسیقی،رقص، شعر می داند. همچنین شمس تبریزی شادابی انسان، صمیمیت او با دیگران و باز کردن ذهن او برای پذیرش تمام دانستنی ها و علمها را در رقص می بیند.
زمان دقیق به وجود آمدن رقص و اینکه توسط کدام مردم بوجود آمده است برای جامعه علمی به درستی معلوم نیست . بومیان آفریقا،بومیان استرالیا و تورکان قدیم بوجود آورندگان رقص بوده اند.حکاکی ها و طرح های باقی مانده بروی سنگ ها از ادوار گذشته هنوز هم باقی هستند.اولین طرح های مربوط به رقص آذربایجان در حکاکی ها را به اثبات رسانده است.
حال یک سوال پیش می آید و آن این است که مفهوم کلمه رقص چیست؟ دهخدا و برخی از لغت شناسان کلمه رقص را یک کلمه عربی میدانند. اما در اصل این یک کلمه با ریشه لاتینی است که به معنی عکس العمل است. (reaction,reaksia)اگر دقت کنیم می فهمیم که واقعا هم این گونه است زیرا انسان های اولیه در برابر اعمال خارق العاده و نیروهای فوق طبیعی عکس العمل نشان میدادند و با حرکات مشخص احساسات، افکار و ترسشان را بیان میکردند.
رقص های آذربایجانی از یک سری رقص های مختلف که از نسلی به نسل بعدی منتقل شده و در این پروسه توسعه یافته اند، شکل گرفته است. بعضی از این رقص ها در اصل جزء مراسم دینی یا جزئی از آمادگی های جنگی و دفاعی بوده است در هر صورت در حال حاضر از این رقص ها در مجالس مهم در آذربایجان ایران و جمهوری آذربایجان و در برگزاری برنامه های ورزشی وگردهمایی های فرهنگی استفاده میشود. رقص ملی آذربایجان ریشه در فرهنگ و تمدن ملت آذربایجان دارد و جزئی از هویت مردم آذربایجان می باشد.
در سرزمین آذربایجان، از دیرباز رقص با معنی و مضمون و در عین طراوت و دارا بودن جنبه حماسی و قهرمانی خود در مراسم پیش از شکار، مبارزه(شاخسی رفتن که در ماه محرم در بین مردم آذربایجان رواج دارد در اصل یک رقص و رژه نظامی بوده است که قبل از جنگ و مبارزه اجرا میشد) و در نهایت پیروزی و قدردانی از خدایان طبیعت و شکستن طلسم ها اجرا می شده است. در دورانی که انسانها، آفتاب، ماه، باد، آتش، آب، خاک، درختان و حیوانات را مقدس میشمردند و ستایش میکردند به رسم پرستش و نیایش طی مراسمی دست به انجام حرکات موزون میزدند.
رقص آذربایجان انواع مختلفی دارد. که به چند نوع از مهمترین و مرسوم ترین آنها اشاره میکنیم.
یاللی:
با توجه به منابع در دسترس “یاللی از رقص های کوللکتیو(جمعی) قدیمی آذربایجان است که در بین اکراد، گرجی ها، ارامنه و برخی دیگر از فرهنگ های آسیای مرکزی به گستردکی انتشار یافته است.” منشا یاللی به طور دقیق مشخص نیست اما در رابطه با این رقص اولین اطلاعات و آثار را میتوان در تصاویر و طرح های صخره های قوبوستان و بعد از آن در منظومه “خسرو و شیرین” نظامی گنجوی یافت.
از یاللی های مشهور آذربایجان میتوان به اوزون دره (uzun dere)، جینیق جینیق (ciniq ciniq)، جئیران جئیران (ceyran ceyran)، تبریز یاللی سی (tebriz yallisi)، قالادان قالایا (qaladan qalaya) و …، اشاره کرد. از یاللی در قسمتی از اپرای “کوراوغلو” ساخته اوزئییر حاجی بگلی، اپرای “نرگیز” ساخته مسلم ماقامایف، “گلشن” ساخته سلطان حاجی بگلی، اپرای “آزاد” ساخته جهانگیر جهانگیرلی، “قوبوستان کولگه لری” ساخته قاراقارایف و آهنگسازان روسی و بعضا اروپایی استفاده شده است.
قایتاغی:
این نوع رقص از مشهورترین، زیباترین و یکی از رقص های پر از شادی آذربایجان به شمار میرود. درباره منشا این رقص به یقین نمیتوان گفت که با قایتاقها در ارتباط است. حسن اف(محقق درباره رقص آذربایجانی) با تکیه بر اثر “گلستان ارم” عباس قولو آغا می نویسد: قایتاق کی از سه ایالت داغستان است و سپس به این نکته قناعت میکند که یکی از قبایل داغستان، قایتاق، آفریننده این رقص هستند. انواع مختلف قایتاغی دارای حرکات مشابهی هستند. قایتاق یک کلمه تورکی است. این رقص در آذربایجان با عناوین اوچ دوست، یئددی قارداش و اوغلانلار رقصی اجرا میگردد. از قایتاغی در آثاری از گلینکا، روبنشتین، برودین، نیازی، قلی اف، حاجی اف، رستم اف و برخی دیگر از آهنگسازان استفاده شده است.
لزگی:
رقصی که با نام لزگینکا مشهور است و مانند رقص ملی لزگی ها (اقلیتی در آذربایجان آن سوی ارس که در فرهنگ آذربایجان استحاله شده اند) اجرا میشود. لزگی،حماسی، با وقار، پر تحرک و ریتمیک است که توسط مردان به صورت دست جمعی و با هنرنمایی تک تک ایفاگران با حرکاتی بدیع و گاه اکروباتیک، چرخش روی زانو ها و پرشها و همچنین به صورت دو نفری توسط زنان اجرا میشود. این رقص از رقص های قدیمی آذربایجان به شمار رفته و تداوم رقص آواری یا آباری آذربایجان است.لزگی تمامی ویژگی های جنگاوری ملت تورک آذربایجان را در خود حفظ کرده و مکمل رقص قایتاغی است.
کوراوغلو:
از رقص های قدیمی است که توسط سورنا و دهل اجرا میشود. کوراوغلو پرصلابت، حماسی، رزمی و پهلوانی است که در ابتدا به صورتی آرام شروع شده و تدریجا تند میشودکه به یادبود قهرمان افسانه های دوران فئودالی، کوراوغلو نامیده میشود. کوراوغلو از قدیم در انواع مختلف و با نامهای گوناگونی مانند: کوراوغلونون قایتارماسی، میصری، کوراوغلونون باغیرتیسی و …، همچنین در ورزشهای باستانی و زورخانه توام با حرکات موزون رایج بوده است.
توصیه ما به ورزش دوستانی که دوست دارند در رشته ی ژیمناستیک فعالیت نمایند این است که رقص ملی آذربایجان را یاد بگیرند. چون کلیه رقص ها از جمله رقص آذربایجانی بر اساس انعطاف پذیری بدن انسان است.
منبع:azeridance.com
از دنیای هنر و هنرمندان بیشتر بدانید
ادامه مطلب ...
رقص فولکلوریک آذربایجانی
مجموعه: هنر و هنرمند
رقص فولکلوریک آذربایجانی
به دنیای رقص خوش آمدید. شما در حال تجربه قدیمیترین فرم رقص، یعنی رقص فولکلوریک هستید. این نوع رقص اساس و پایه بسیاری از انواع دیگر رقصها است. واژه” رقص فولکلوریک” معمولا به “رقص توده عوام” اتلاق میشود. اثبات اینکه کجا و چگونه بوجود آمده امکان ناپذیر است. باستان شناسان و مورخین میگویند که رقص بخشی مهم از فرهنگ انسانهای اولیه بود بطوریکه آنان از طریق رقص و با استفاده از حرکات و ریتم احساسات خود را به دیگران بیان مینمودند. انسانها رقصیده اند و هنوز هم برای جشنها، تداوم زندگی، کارهای اجتماعی، ارتباط معنوی و اظهار وجود و هویت اجتماعی میرقصند.
فواید رقصهای فولکلوریک
رقص بازتاب جغرافیا، آب و هوا، موسیقی، نحوه زندگی، باورها، و تاریخ مردم است. بستگی به خصوصیات و شرایط منطقه ای دارد. برای مثال آب و هوا عامل بسیار مهمی است. معمولا، رقصهای مناطق سرد سیر شامل حرکات سریع و قوی، حرکات نیرومند و عملکرد تند هستند. رقصهای مناطقی با آب هوای بسیار گرم دارای حرکات روان و نرم بوده و بیشتر سلیس و آهسته هستند. در مناطق گرم به نظر میرسد که رقصها توازنی از حرکات نیرومند و آهسته است. ساکنین مناطق کوهستانی نسبت به کسانی که در مناطق هموار زندگی میکنند بیشتر گرایش به حرکات انفرادی با جابجایی کم میباشند و رقصهای آنان متمایل به حرکات در جا است در حالی که رقص مردمان مناطق هموار شامل حرکاتی از این سو به آنسو میباشد و مانند این است که آنان سوار کارانی بودند که در منطقه ای وسیع میتاختند.
تنوع فرمها، الگوها، و وظیفه رقص فولکلوریک به اندازه تنوع فرهنگ ها متغییر است. رقص میتواند با و بدون شریک رقص ، بصورت دایرها، مربها، یا صفهای بلند، بصورت سه نفره، چهار نفره، یا به تنهایی انجام شود.
رقصها به عنوان وسیله ای برای بیان آفریده شده اند، در این مورد میتوان به رقصهای عروسی، رقصهای جنگی، رقصهای اعتراضی، رقصهای عاشقانه، رقصهای کار، رقصهای مذهبی، و رقصهای مخصوص روزهای تعطیل اشاره نمود.
رقصهای فولکلوریک بسیار اجتماعی بوده و ذاتا برای تفریح میباشند. هر ایفاگر رقص عضوی از گروه بزرگی است، و ایفاگران در بسیاری از رقصها الگوی حرکتی خود را تغییر میدهد و ارتباط را بین افرادی که توانایی دارند ارتقا میدهد مگر اینکه خجول و کمرو باشند.
رقص فولکلوریک به افزایش حرکات ریتمیک، هماهنگی عصبی-عضلانی، تعادل، و وقار کمک میکند. رقص چالشی برای یادگیری مهارتهای جدید است و بدون توجه به سن، به شرکت کنندگان خرسندی ناشی از موفقیت و مقبولیت را میبخشاید.
منبع:azeridance.com
از دنیای هنر و هنرمندان بیشتر بدانید
ادامه مطلب ...
زندگی نامه شاهزاده ایرج میرزا
مجموعه: هنر و هنرمند
زندگی نامه شاهزاده ایرج میرزا
زندگی نامه ایرج میرزا
شاهزاده ایرج میرزا - جلال الممالک - در سال 1253 در تبریز به دنیا آمد پدر و پدربزرگش هر دو شاعر بودند و ایرج طبع شعری خویش را از آنها به ارث برد .
ایرج میرزا فارسی ، عربی و فرانسوی را در تبریز آموخت و در محضر استادانی چون آقا محمد تقی عارف اصفهانی و میرزا نصر الله بهار شیروانی کسب فیض نمود. ایرج میرزا در سن شانزده سالگی ازدواج کرد و سه سال از ازدواجش نگذشته بود که پدر و همسرش را از دست داد .به دربار رفت و در سال 1303 سمت بازرس کل امور مالیه خراسان را رها کرد و به تهران آمد.
اقامت ایرج میرزا در خراسان که پنج سال به طول انجامید بارزترین دوران کوشش ادبی وی بود . ایرج میرزا نمیتوانست نسبت به جنبشهای آزادیخواهی که در همه جای کشور پدید آمده بود بی اعتنا باشد و در اشعاری که در این زمان سرود سادگی و صمیمیت ، عمق اندیشه و لحن افشا و اعتراض به طور کاملا آشکار به چشم میخورد و در این سالهاست که او را به عنوان یک شاعر بزرگ ملی میشناسند و در هنگام ورود به تهران با استقبال گرم و پرشور ادبا و شعرا و مردم عادی که اندیشه های خود را در شعر او دیده بودند روبرو میشود.
ایرج میرزا نزدیک دوسال در تهران ماند و تمام وقت خود را صرف فعالیت های ادبی نمود . تا آنکه در سال 1305 در اثر سکته قلبی در گذشت و در مقبره ظهیر الدوله به خاک سپرده شد.
ایرج میرزا شاعری را شغل و حرفه خود قرار نداده و جز به حکم تفنن و فرمان طبع شعر نمیسرود ،حتی در ابتدا از لقب فخر الشعرائی که امیر نظام به او داده بود استفاده نکرد.
ایرج میرزا تا اواسط عمر کمتر شعر گفته و اشعار او منحصر به همان قصاید و اعیاد واشعاری بود که جنبه تفنن و شوخی دوستانه داشته است.
زندگی نامه شاهزاده ایرج میرزا
آثار ایرج میرزا
آثار ایرج میرزا را میتوان به دو بخش پیش و پس از مشروطه تقسیم کرد. اشعار دوره پیش از مشروطه ایرج میرزا که محصول دوران جوانی اوست، بیشتر قصایدی در ستایش رجال زمان و بزرگان قاجار است. بخش بزرگی از این دسته اشعار ایرج میرزا امروزه در دست نیست.
اشعار دوره پس از مشروطه ایرج میرزا که بیشتر به انتقادهای اجتماعی در قالب مضامین بکر اختصاص دارد، دارای اعتبار ادبی بیشتری هستند.بخشی از آثار منظوم ایرج میرزا، در پاسخ به مسابقات ادبی (مطروحه) انجمن‌های شعرا و یا نشریات معتبر ادبی بوده است.
استفاده تقریباً بی‌نظیر ایرج میرزا از زبان ساده و خروج او از چارچوب‌ها و قالب‌های رایج در شعر فارسی، باعث شده تا شعر او، جایگاه ویژه‌ای نسبت به شاعران هم دوره خود در ادبیات فارسی بیابد. ایرج میرزا علاوه بر اینکه پا را از هنجارهای پذبرفته شده و رایج شعر دوره خود فراتر گذاشته، معانی و مضامین جدید و فلسفه واقع گرایانه‌ای را به شعر فارسی داخل میکند که باعث ایجاد فضای جدید ادبی پس از خود میشود. پرهیز از اغراق‌های غیر ضروری رایج در شعر معاصرین و نزدیکی هرچه بیشتر به واقعیات روزمره، از خصوصیات شعر او است.آثار و اشعار ایرج میرزا مشتمل بر غزلیات، قصاید، قطعات و چندین مثنوی ازجمله مثنوی زهره و منوچهر و مثنوی عارف‌نامه‌است.
منبع:تلخیص از ویکی پدیا،persian-man
ادامه مطلب ...