سبک و هنر باروک
باروک روشی است در هنرهای معماری، نقاشی، موسیقی و مجسمهسازی که از اواخر سده ۱۶ میلادی در ایتالیا آغاز شد و تا اواخر سده ۱۸ میلادی در اروپا رواج داشت و سپس در آمریکای مرکزی و جنوبی مورد توجه قرار گرفت. آزادی در طراحی، شمار زیاد شکلها و درآمیختگی آنها از ویژگیهای این سبک است.
سبک باروک در طی قرن هفدهم و هجدهم توانست در اروپا حکمرانی کند و تأثیر عمیقی در معماری، نقاشی، مجسمه سازی و حتی شهرسازی بگذارد. در این سبک خاص که با واکنش های متفاوتی مواجه شد، ایجاد کشش و جاذبه در زمینه های عقلانی و عاطفی بیش از هر زمان مورد توجه قرار گرفت. در عین حال که به عناصری چون فضاسازی و نورپردازی نیز توجه شد.
براساس گفته بسیاری اندیشمندان این سبک بیش از هر جا در ایتالیا، شهر رم پرورش یافت و تحت تأثیر عمیق کاتولیک ها قرار گرفت. جدای از این به کشورهایی چون اسپانیا، اتریش، فرانسه و هلند نیز رخنه کرد و تحولی عظیم پدید آورد. از این رو سبک باروک را متولد ایتالیا و نمودی از آراء و اندیشه های حاکم بر آن دیار می دانند.
در آن دوران سبک باروک متأثر از دو موج بزرگ شد: یکی دربار سلطنتی و کلیسا و یکی طبقه متوسط مردم.
نوع دوم باروک بیشتر جنبه رئال داشت و منعکس کننده زندگی روزمره مردم عادی، در صورتی که نوع اول باروک تنها به تصویرسازی از شکوه و عظمت اشرافیت می اندیشید؛ آنچنان که کاخ ورسای را می توان بهترین نمونه باروک سلطنتی دانست.
در معماری به سبک باروک دو ایده بیش از همه مدنظر بوده است؛ خلق فضاهای مناسب برای زندگی و ایجاد مکان های کوچکی برای تفکر و اندیشه. از این رو در قرن هفدهم شاهد پدید آمدن کلیساهای بسیار باشکوه و بزرگ بودیم. با این اوصاف کلیساهای مذکور می توانستند عمده ترین هدف سبک باروک را تأمین کنند. در این دوران کلیساها به شکل مستطیل شکل با دهلیزها و دالان های مشترک و حیاط های مرکزی وسیع تبدیل گشت.
معماران سبک باروک می خواستند یکپارچگی و وحدت کامل را در مکان هایی از این دست نشان دهند. در این وادی سعی شده تا سازه ها مجزا در کنار هم قرار بگیرند و یک کل مشترک را به وجود آورند. با این اوصاف در معماری باروک برخی سازه های کلاسیک حفظ شد. همچون ستون ها و عناصر تزیینی بنا.
در این دوران مجسمه سازی تحت تأثیر سه طبقه بود. در این وادی دیگر خبری از طبقه متوسط نبود. کلیسای کاتولیک یکی از عوامل اصلی پدید آمدن سبک باروک در مجسمه سازی بود. جدای از این خاندان سلطنتی و طبقه مرفه نقش داشتند. هر یک از گروه های یاد شده بر آن بودند تا از این طریق مقام و منزلت خود را ارتقاء دهند. در مجسمه های خلق شده عناصری چون شجاعت، مبارزه با غرور، ارتباط با خداوند، سختی کشیدن و دوری از عوالم دنیوی... یافت می شد.
«الهام سن ترزا» اثر برنینی
براین اساس گروه های مختلف با پدید آوردن مجسمه های غول پیکر قصد داشتند عموم مردم را به سمت خود جذب کنند و مردم را به سمت خود بکشانند تا از آن طریق به قدرت، مقام و ثروت بیشتری دست یابند. از مجسمه های معروفی که در آن دوران خلق شدند می توان به کلادیوکوئلو در ستایش مراسم عشای ربانی و پیترپل روبنس پیروزی حقیقت اشاره داشت.
در این راستا کلیسا سعی داشت تا از طریق این هنر جدای کسب قدرت بیشتر به مردم آموزش نیز بدهد. در آن زمان مجسمه های زیادی از پاپ تولید شد که در آن ایمان به خداوند، روحیه عدالت طلبی، امید و نیکی هویدا بود. جدای از این در هنر غیرمذهبی که توسط دو گروه دیگر پدید می آمد ایده های انتزاعی و انواع مختلف اساطیر و چهره پادشاهان و... به نمایش گذاشته می شد. مجسمه های یاد شده به گونه ای بود که مخاطبان بیشتر از آن که بخواهند جذب گروه های یاد شده بشوند، احساس تکبر و خودخواهی را از دیدن این گونه آثار احساس می کردند.
در قرن هفدهم غالباً تمثال هایی از پادشاهان و شاهزادگان هنگام سوارکاری و در حالت های متفاوت خلق می شد که بیشتر نشانه قدرت و جاه و جلال آن ها بود.این هنر همانند معماری در کشور ایتالیا متولد شد و شکل گرفت. در این کشور بیشتر از مرمر و برنز استفاده می شد در صورتی که در کشورهای دیگر اروپایی بیشتر از سنگ و در معدود کشورهایی هم از چوب و سایر عناصر طبیعی استفاده می شد.
در عهد باروک نقاشی بیشتر از سایر هنرهای یادشده پیشرفت کرد و توانست در صدر قرار گیرد. نقاشی ها در قرن هفدهم نه تنها بوم ها را پوشاند بلکه بر روی دیوارها، سقف ها و گنبدهای کاخ ها و کلیساها قرار گرفت. نقاشان چیره دست آن روزگار درصدد بودند تا اهداف کلیسا را تأمین کنند. آن ها سعی می کردند تا تصاویری را خلق کنند که به نوعی باورهای کلیسا را نشان دهند و بر آن ها تأکید ورزند. در تصاویر غیرمذهبی خلق شده، نقاشان بر آن بودند تا اهداف صاحبانشان را تأمین کنند.
در بسیاری از نقاشی های دیواری شکوه و جلال قدرتمندان درشت نمایی شده است. در برخی آثار به جنبه های تزیینی فقط توجه شده است. از میان اینگونه آثار بخشی به تصاویر اسطوره ها اختصاص دارد. تصاویر کشیده شده در آن دوران اماکن عمومی، تالارها و حتی خانه های مردم را دربرمی گرفت. نقاشان آن روزگار جدای کشیدن تصاویر جمعی گاه به پرتره نیز تمایل نشان می دادند.
این تصاویر نیز به گونه ها و شیوه های متفاوتی توانسته بود تا قدرت و اعتبار افراد خاص را نشان دهد. پرتره های خانوادگی سهم قابل توجهی از آثار پرتره نقاشان قرن هفدهم را تشکیل می دهد.در پایان اشاره به این اصل ضروری است که تنوع سبک ها عامل اصلی جذابیت سبک باروک است آنچنان که سبک های رئالیسم، سمبولیسم و ناتورالیسم در یک جا به کار گرفته می شوند و سبکی به نام باروک را پدید می آورند.
منبع : javanonline.ir
از دنیای هنر و هنرمندان بیشتر بدانید
بیوگرافی آماندا سایفرد، بازیگر و خواننده آمریکایی (+تصاویر)
نام اصلی : آماندا میشل سایفرد
تولد : ۳ دسامبر ۱۹۸۵
ملیت : ایالات متحده آمریکا
پیشه : بازیگر، خواننده، مدل
سالهای فعالیت : از سال ۱۹۹۵-تاکنون
آماندا میشل سایفرد (Amanda Michelle Seyfried) زاده ۳ دسامبر ۱۹۸۵ بازیگر و خواننده آمریکایی است. آماندا سایفرد در شهر آلنتاون ایالت پنسیلوانیا به دنیا آمدهاست، نام پدر او جک سیفرید و مادرش نی ساندر است.
آماندا سایفرد فعالیتهای هنری خود را از سن ۱۱ سالگی بعنوان یک کودک مدل آغاز کرد و در سن ۱۵ سالگی شروع به بازیگری کرد.
بازی در فیلم تلویزیونی به نام (همه فرزندان من) موفقیت شایان توجهی برای وی به همراه داشت. او در سال ۲۰۰۴ نخستین فیلم سینمایی خود به نام دختران پست را بازی کرد. آماندا سایفرد فارغالتحصیل از دانشگاه فوردهام نیویورک میباشد.
جدیدترین عکس های آماندا سایفرد
عکس های آماندا سایفرد
عکس های آماندا سایفرد
عکس های آماندا سایفرد
عکس های آماندا سایفرد
عکس های آماندا سایفرد
عکس های آماندا سایفرد
عکس های آماندا سایفرد
عکس های آماندا سایفرد
عکس های آماندا سایفرد
عکس های آماندا سایفرد
عکس های آماندا سایفرد
منبع : fa.wikipedia.org
از دنیای هنر و هنرمندان بیشتر بدانید
آشنایی با ساز دو تار
دوتار یکی از سازهای زهی زخمهای (مضرابی) است و دارای 2 سیم میباشد. در هنگام نواختن این ساز، معمولاً با ناخن به جای مضراب زخمه میزنند.
دوتار دارای شکمی گلابی شکل و دستهای نسبتاً دراز است و 17 تا 20 دستان بر دسته آن بسته میشود. برخی از دوتارهای محلی در نواحی مختلف جنوب ایران فاقد دستان است. سطح روی شکم دوتار از جنس چوب است. تعداد سیمهای این ساز 2 تا است و به همین علت به آن دوتار میگوند و تارهای آن به فاصلههای مختلف کوک میشوند.
طول دسته حدود 60 و مجموعاً تمام ساز حدود یک متر است. از دوتار اغلب در موسیقی نواحی و محلی به خصوص در جنوب ایران و در اجراهای رستاک در شمال خراسان استفاده میشود.
امروزه حوزههای نواختن دوتار عبارتند از شمال خراسان در شهرهای بجنورد، اسفراین، شیروان، درگز و قوچان،و جنوب و شرق خراسان در شهرهای بیرجند، قائنات، تربت جام،کاشمر، باخرز، خواف و سرخس و نواحی ترکمننشین شمال شرق از جمله استان گلستان و بخش علی آباد کتول، همچنین برخی مناطق استان مازندران.
این ساز در نواحی مختلف، با اندکی تغییر در شکل و نحوه نوازندگی دیده میشود. انواع دوتار در محدوده مرزهای جغرافیایی ایران به «دوتار خراسان» با دو گونه شمال و جنوب، «دوتار ترکمن» و «دوتار مازندران» تقسیم می شود.
این ساز را می توان در آسیای مرکـزی، خاورمیانه، و شمال شرقی چـین پـیـدا کرد. جـد این ساز به احتمال زیاد، تـنـبـور خراسانی، است که شکـل آن در کـتاب الموسیقی الخبر، فارابی در قـرن دهـم شرح داده شده است.
دوتار را در فاصله چهـار یا پـنج کوک می کـنند که طریـقـه کوک کردن آن در مناطق مختـلف کـمی با هـم فرق دارد. دو نوع مختـلف از چوب در ساختمان دوتار مورد استـفاده قرار می گیرد. قسمت گـلابی شکـل آن را از چـوب درخت شاه توت و قسمت گـردن آن را از چوب زردآلو یا درخت گـردو تهـیه میکـنـند.در قـدیم زههـای آن را از روده حیوانات تهـیه میکـردند، ولی امروزه آن را از نایلون یا سیمهای فولادی تـهـیه می کـنـند که هـم مقاومت بهتری دارد و هـم ارزان تر است.
تکـنیک نواختـن دوتار مرکب است از کـشیدن تارها بدون استـفاده از مضراب و به ـدنبال آن حرکات نزولی و صعـودی که تـقـریـباً تمام انگـشتان را درگیر نواختـن آن میکـنـد.
از سرشناسترین نوازندگان پیشین دوتار میتوان به، حاج قربان سلیمانی، استاد نظرمحمد سلیمانی، عباسقلی رنجبر، نظرلی محجوبی، محمدحسین یگانه، الیاقلی یگانه و از نوازندگان فعلی دکتر مجید تکه، علیرضا سلیمانی و عثمان محمدپرست اشاره کرد.
منبع : hamshahrionline.ir
از دنیای هنر و هنرمندان بیشتر بدانید
آنچه از "ون گوک" ،مشهورترین نقاش تاریخ هنر نمیدانستید
«ون گوک» از مشهورترین نقاشان تاریخ هنر است که در عمر 37سالهاش فقط یکی از کارهایش به فروش رفت و با حس هنرمندی شکستخورده به زندگیاش پایان داد. داستانها و حواشی بسیاری حول محور شخصیت او وجود دارد، اما برخی نکتهها در این میان از دید عموم پنهان مانده است.
روزنامهی «هافینگتونپست» در گزارشی هشت نکتهی ناگفته از زندگی «ونسان ون گوک» نابغهی هلندی را بازگو کرده است.
1 - شمع روی کلاه
مدارک موجود نشان میدهد ون گوک که علاقهی خاصی به شب داشته، شمعی را روی کلاه حصیریاش میچسباند، تا نور کافی برای نقاشی کردن فراهم کند. او در نامهای به برادرش نوشت: اکثرا به نظرم میآید که شب، خیلی زندهتر و از لحاظ رنگی، غنیتر از روز است.
ون گوک شبها به کافهها میرفت و با کمک نور شمعی که روی کلاهش داشت، نقاشی میکشید.
2 - خودکشی یا قتل؟
«استیون نایفه» زندگینامهنویس برندهی پولیتزر و «جورج وایت اسمیت» سال 2011 کتابی را با عنوان «زندگی ون گوک» منتشر کردند و در آن مدعی شدند، نقاش بزرگ هلندی خودکشی نکرد، بلکه توسط یک نوجوان قلدر محلی به قتل رسیده است. این در حالی است که تاریخدانان هنوز این نظریه را نپذیرفتهاند و موزهی «ون گوک» در شهر آمستردام، مرگ او را خودکشی ثبت کرده است.
ماه نوامبر بود که نشریهی «ونیتی فر» مقالهای منتشر کرد و در آن احتمال ارتکاب خودکشی توسط این هنرمند را زیر سوال برد، چون او نمیتوانست از این فاصلهی نزدیک به خودش شلیک کند و اثری از سوختگی روی دستش دیده نشده است.
در بخشهای دیگری از کتاب مشترک نایفه و اسمیت آمده است، تفنگی که ون گوک با آن به خود شلیک کرد و سهپایهای که او رویش نقاشی میکرد، هرگز پیدا نشدند و مسیری که این نقاش مدعی شده از مزرعهی گندم تا مهمانخانه طی کرده، آنقدر طولانی است که فردی با زخمی چنان عمیق، قادر به طی کردنش نبوده است. با این حال، آنچه باید به آن توجه داشت این است که ایدهی خودکشی از زبان خود ون گوک گرفته شد. او پس از تیر خوردن، از دریافت کمک درمانی خودداری کرد و گفت که میخواهد بمیرد.
ون گوک آخرین جملهی عمرش را به برادرش گفت: غم تا ابد باقی میماند.
3 - چه کسی گوش «ون گوک» را برید؟
لازم است بدانید که گوش ون گوک، کامل بریده نشده بود، بلکه فقط بخشی از گوش چپش کنده شده بود. نقاش بزرگ هلندی با «پل گوگن» دیگر هنرمند سرشناس و دوست نزدیکش زندگی میکرد. گوگن شمشیربازی ماهر بود. این دو گاهی تا سر حد مرگ با هم دعوا میکردند و از جمله، همان شبی که ون گوک گوشش را از دست داد.
گرچه هر دوی این نقاشها مدعی هستند که خود ون گوک، لالهی گوشش را برید، اما باز هم ابهامهایی در این زمینه وجود دارد.
4 - «شب پرستاره» از پنجره تیمارستان
ون گوک بهخاطر بریده شدن گوشش در بیمارستانی بستری شد و در ژانویه 1889 مرخص شد؛ اما احساس میکرد که سلامت روانیاش پس از گذشت چندماه بهبود نیافته است. بنابراین در ماه می همان سال، خود را به تیمارستان «سن پل» معرفی کرد. او در زمان بستری شدن در این آسایشگاه روانی، بسیاری از آثار کلاسیک خود را از جمله «درختان زیتون»، «شب پرستاره» و «زنبقها» خلق کرد.
او در زمان اقامت در تیمارستان، تعدادی از آثارش را برای برادرش «تئو» پست و تلاش کرد آنها را به فروش برساند که البته موفق نشد.
ون گوک «شب پرستاره» را که اکنون یکی از شاهکارهای پرطرفدارش بهشمار میآید، با نگاه کردن به آسمان شب از درون پنجرهی آسایشگاه روانی کشید؛ اما همیشه از آن بهعنوان یک اثر ناموفق یاد میکرد. او در نامههایی که به برادرش نوشته، دربارهی این اثر گفت: این اثر با من حرف نمیزند، حتی یک ذره هم خوب نیست.
شب پرستاره
ون گوک پس از مرگش در 37سالگی به چهرهای سرشناس بدل شد، در حالی که در طول عمرش، یک ستاره هم در آسمان هنر نداشت. «شب پرستاره» از سال 1941 به بعد، جزو آثار ثابت موزهی هنر مدرن نیویورک است.
5 - ون گوک و سنگ قبر خودش
هنرمند سرشناس سبک امپرسیونیسم در زاندرت هلند متولد شد و رشد یافت. پدرش «تئو ون گوک» کشیش بود. ون گوک برادری از خود بزرگتر و همنام خودش داشت که در نوزادی از دنیا رفت. بنابراین سنگ قبری به نام «ونسان ون گوک» در کلیسای پدرش تماممدت پیش چشم او بود.
در شهر زاندرت، میدان و مجسمهای به نام او و برادرش تئو بنا شده و خانهی این نقاش برجسته به موزه تبدیل شده است.
6 - خلق 900 اثر طی 10 سال
ونسان ون گوک در سن 27 یا 28سالگی نقاشی کشیدن را شروع کرد، اما تا زمان مرگش در 37سالگی، 900 تابلو کشید. این به معنای میانگین، هفتهای دو نقاشی است. او پیش از ورود به عرصهی هنر، دوست داشت معلم یا دلال آثار هنری شود.
ونسان در نامهای که در دسامبر سال 1881 به برادرش تئو نوشت، اظهار کرد: با نقاشی، حرفهی اصلی من شروع میشود. به نظرت باید بهطور جدی آن را بررسی کنم؟
ون گوک حدود 900 نقاشی و بیش از یکهزار و 100 اثر روی کاغذ دارد. صرع یکی از بیماریهای تشخیص دادهشدهی این هنرمند جوان بود، اما تصور میشود، او به یک بیماری رفتاری دیگری هم مبتلا بوده که میل شدید به نقاشی کشیدن برای رسیدن به آرامش ذهنی را در او بهوجود آورده بود.
7- رنگ زرد؛ امضای ون گوک
این هنرمند مشهور، رنگ زرد خاصی را در نقاشیهایش بهکار میبرد که بهمرور زمان به قهوهای متمایل شد. این رنگ شیمیایی که هدیه انقلاب صنعتی به خالق «گلهای آفتابگردان» بود، به «زرد کروم» شهرت داشت. این تغییر رنگ بهمرور زمان شکل گرفت و به گفتهی کارشناسان، رفع آن موجب آسیب دیدن اثر میشود.
8 - ون گوک؛ مردی بینزاکت و بیمار!
«ژانه کالمنت» که متولد سال 1875 بود، با 122 سال سن، لقب پیرترین انسان را از آن خود کرد. او که تا سال 1997 زنده بود، در آرلز فرانسه محل زندگی ون گوک سکونت داشت. نقاش معروف هلندی در سال 1888 به مغازهای که متعلق به عموی کالمنت بود، رفت تا رنگ بخرد. پیرترین زن جهان بعدها ون گوک را بهعنوان «آدمی کثیف، بدلباس و عنق» توصیف کرد. کالمنت در آن روزها، 12 یا 13 ساله بود.
او دربارهی یکی از بزرگترین نقاشان تاریخ گفت: ون گوک خیلی زشت، بینزاکت، بیادب و بیمار بود. من او را میبخشم. همه او را خلوچل صدا میکردند.
ونسان ون گوک، نقاش نامدار هلندی، اگرچه در زمان حیات در گمنامی کامل بهسر برد، اما اکنون بهعنوان یکی از تأثیرگذارترین نقاشان پستامپرسیونیست شناخته میشود. او در 30 مارس 1853 در زاندرت در ایالت برابانت هلند نزدیک مرز بلژیک به دنیا آمد. پدر و پدربزرگش کشیش بودند و سه عموهایش نیز دلال آثار نقاشی.
برادر جوانترش «تئو» که به خرید و فروش تابلوهای نقاشی اشتغال داشت، بعدها موجب آشنایی او با نقاشان امپرسیونیست شد. ون گوک فعالیت هنری خود را بهعنوان طراح و نقاش از سال 1880 و در سن 27سالگی آغاز کرد. برخی از مشهورترین کارهای او در دو سال پایانی عمرش خلق شدند. او تنها در دوماه پایانی عمرش 90 نقاشی از خود باقی گذاشت.
ون گوک ابتدا از رنگهای تیره و محزون استفاده میکرد تا اینکه در پاریس با امپرسیونیسم و نئوامپرسیونیسم آشنا شد و این آشنایی پیشرفت هنری او را سرعت بخشید. وی شیفتهی نقاشی از کافههای شبانه، مردم طبقهی کارگر، مناظر طبیعی فرانسه و گلهای آفتابگردان بود. مجموعهی «گلهای آفتابگردان» او که تعدادی از آنها از معروفترین نقاشیهایش نیز محسوب میشوند، شامل 11 اثر است. خودنگارهها و «شبهای پرستاره» دیگر نقاشیهای برجستهی او هستند.
ون گوک در سال 1890 به دکتر «گاشه»، روانشناسی که از او پرترهای نیز کشیده است، مراجعه کرد. «پیسارو» این دکتر را به او معرفی کرده بود. اولین برداشت ون گوک از گاشه این بود که دکتر، خودش از او بیمارتر است. روزبهروز فرورفتگی و افسردگی ون گوک عمیقتر میشد. سرانجام او در 29 جولای 1890 در سن 37سالگی در میان کشتزارها، گلولهای در سینهاش شلیک کرد و روز بعد در مهمانسرای «روو» درگذشت.
ونسان آخرین احساسش را به برادرش که قبل از مرگش بر بالین او آمده بود، اینگونه بیان کرد: «غم برای همیشه باقی خواهد ماند» ششماه بعد تئو نیز درگذشت. پس از مرگ ون گوک، تابوتش را پر از گلهای آفتابگردان کردند.
«گلهای آفتابگردان»، «صندلی خالی»، «شبهای پر ستاره»، «درختان سرو» و بعضی پرترههایش بهصورت تصاویر چاپی، شهرت جهانی دارند و در بسیاری از اتاقهای سادهی مردم عادی نیز دیده میشوند. این دقیقا همان چیزی است که ونگوک میخواست. او دوست داشت تابلوهایش تأثیر مستقیم و قوی چاپنقشهای رنگی ژاپنی را داشته باشند که بسیار تحسینشان میکرد.
منبع:isna.ir
از دنیای هنر و هنرمندان بیشتر بدانید
بیوگرافی امراه خواننده ترکیه ای + تصاویر
نام اصلی: امراه اردوغان ایپک
زادهٔ: ۱ ژانویهٔ ۱۹۷۱
ملّیت : ترکیه
حوزه فعالیت: بازیگری، خوانندگی، ترانه سرا
سبک: پاپ
امراه (emrah) خواننده، بازیگر و ترانه سرا مشهور کردتبار ترکیه در ۱ ژانویه سال ۱۹۷۱ میلادی برابر با ۱۳۵۰ شمسی در دیار بکر بدنیا آمد.
عکس های امراه خواننده ترکیه ای
عکس های امراه خواننده ترکیه ای
امراه در سال ۱۹۷۱ در روستای ایرگانی، دیاربکر به دنیا آمد. ۱۸ ماه پس از تولدش پدرش را از دست داد. صدای او زمانیکه در مدرسه موسیقی مشغول تحصیل بود توسط استادش کشف شدو در همان زمان اولین آلبوم آماتوری خود را وارد بازار کرد به طوری که پس از پایان دوره متوسطه ۴ آلبوم را به طور آماتور اجرا کرد که توانست نظر خیلیها رو بخودش جلب کند.
عکس های امراه خواننده ترکیه ای
امراه زمانیکه فقط ۱۳ سال داشت اولین آلبوم حرفهای خود را در دیار بکر خواند. ودر همان سالها به خاطر موفقیت و محبوبیتش در بین مردم لقب امراه کوچک را گرفت. امراه به خاطر اینکه کار خوانندگی را از کوچکی شروع کرده است تاکنون آلبومهای فراوانی وارد بازار کرده است و با اینکه سن زیادی ندارد اما جزء باسابقهترین خوانندههای ترک به حساب میآید که این خود افتخاری برای امراه است. امراه هر زمان که کنسرتی اجرا میکند استادیوم پر از تماشاچی میشود که از این لحاظ در بین خوانندگان ترک رکورد دار است به طوری که در سال ۱۹۹۴ برای اولین بار یک خواننده ترک توانست یک استادیوم پنجاه هزار نفری را پر کند.
عکس های امراه خواننده ترکیه ای
عکس های امراه خواننده ترکیه ای
امراه و شهیاد
امراه در ایران نیز طرفدارن زیادی دارد. او سال ۲۰۰۵ میلادی یک ترانه فارسی به نام بی تو هر گز با شهیاد خواننده ایرانی اجرا کرده و با شاهین شوکتی اهنگساز ایرانی در عرصه بین المللی هم همکاری داشته. امراه تا کنون22 آلبوم ترانه و 18 فیلم سینمایی و 3 برنامه تلویزیون و 4 فیلم سینمایی تلویزیون و 8 سریال بازیگری خود را به تصویر کشیده است.
امراه و همسرش
امراه و همسرش
درسال 2013 کارگردانی ونویسندگی فیلم سینمایی (بهاری که نمی یاد)انجام داد. 5 میلیون دلار سهام توییتر هم خرید امراه یکی از ثروتمند ترین شخصیت های ترکیه است.
امراه در سال 2014 با سیبل کرر ازدواج کرد، امراه پیش از این نیز ازدواج کرده و از همسر قبلی خود یک پسر دارد.
منبع : fa.wikipedia.org
از دنیای هنر و هنرمندان بیشتر بدانید